Tekst pochodzi z Forum Dyskusyjnego LBC http://users.nethit.pl/forum/read/fdlbc/2944448/  .Źródło: news:alt.politics.socialism.trotsky  23 stycznia 2000 r.  David Stevens ( drsyour_pants@slip.net ). Cliff to nieżyjący już guru międzynarodowej sekty, którą w Polsce reprezentuje Pracownicza Demokracja. Własow to z kolei rosyjski faszysta, który razem z Hitlerem "walczył z komunizmem". PD zawsze ucieka od tego problemu. Mamy nadzieje, że tym razem wreszcie ktoś się wypowie.

David Stevens

Tony Cliff i Andriej Własow

W swym dziele "Kapitalizm państwowy w Rosji" Tony Cliff wyraził antystalinizm swego "trzeciego obozu":
"Wydedukowanie prawdopodobnego programu antystalinowskiej opozycji z obiektywnych danych biurokratycznego kapitalizmu państwowego znajduje wyraźne oparcie w rzeczywistych programach dwóch zorganizowanych ruchów antystalinowskich, które pojawiły się podczas II wojny światowej-ruchu Własowa i Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA). (Tony Cliff, "Kapitalizm państwowy w Rosji", str. 273-274).
Generał Andriej Własow był przywódcą sił "wolnych Rosjan", walczących po stronie Wehrmachtu Hitlera przeciw ZSRR Stalina w II wojnie światowej. ROA (Russkaja Oswoboditielnaja Armija-Rosyjska Armia Wyzwoleńcza) Własowa była czymś w rodzaju papierowej organizacji dla więcej niż 400 tys. byłych żołnierzy radzieckich, służących w oddziałach po stronie niemieckiej, chociaż sam Własow dowodził ponad 50-tysięcznymi oddziałami rosyjskimi walczącymi pod egidą zaaprobowanego przez Himmlera "Komitetu Wyzwolenia Ludów Rosji" (KONR).
Własow był słusznie uważany przez aliantów za zdrajcę, jak Quisling. Faktycznie to Armia Stanów Zjednoczonych pierwsza wzięła do niewoli generała Własowa pod koniec wojny; później wydali go do ZSRR, gdzie został stracony, czego niektórzy rycerze zimnej wojny (jak widać włącznie z Tonym Cliffem) żałują nawet do tej pory.
Pod adresem http://www.szyk.com/sale/orig/quis.html jest zebrane trochę propagandy z czasów wojny (która może być Wasza za jedyne 4850 dolarów amerykańskich). Jest tam karykatura Własowa, ale opisana jako "generał Anton Denikin, były naczelny dowódca ciemnych sił".
Wehrmacht Hitlera także formował jednostki z Ukraińców i Białorusinów, włącznie z ukraińską jednostką SS- no i Ukraińską Powstańczą Armii (UPA), tą samą, którą wychwalał Tony Cliff. UPA została w rzeczywistości założona we współpracy z Wehrmachtem w 1940 r.-na cały rok przed inwazją Hitlera na Związek Radziecki-wyraźnie po to, by walczyć przeciw ZSRR.
W ostatnim roku wojny Niemcy próbowali skonsolidować swe marionetki-ukraińskich nacjonalistów z armią Własowa, ale Ukraińcy nie chcieli słyszeć o tym. Pewnie, oni byli chętni do inwazji na Związek Radziecki ramię w ramię z Wehrmachtem i SS Hitlera, ale wyraźnie postawili szlaban, gdy mieli iść do łóżka z Własowem... a Tony Cliff nie miał nic przeciwko temu.

David Stevens
[ drsyour_pants@slip.net  ]

Tony Cliff "Państwowy kapitalizm w Rosji" Warszawa, czerwiec 1991, str. 228-230.

Cele społeczne opozycji antystalinowskiej

Antystalinowskie siły opozycyjne w ZSRR jakkolwiek niezorganizowane i niewyraźne, dążą świadomie lub na pół-świadomie, a nawet NIEŚWIADOMIE do celów, które mniej czy więcej mogą być wyniesione z ekonomicznego, społecznego i politycznego ustroju biurokratycznego państwowego kapitalizmu, ustroju, do którego obalenia dążą te siły.
W państwowo posiadanej i planowanej ekonomii nie można powrócić po własnych śladach do anarchicznej, prywatnej gospodarki. I nie tylko, czy głównie, z tego powodu, że nie ma jednostek upominających się o legalne czy historyczne prawa własności większej części bogactwa. Zastąpienie wielko-skalowego państwowego przemysłu przez przemysł prywatny byłoby techniczno-ekonomicznym regresem.
Tak więc dla mas ludzi obalenie stalinowskiego totalitaryzmu może mieć realne znaczenie tylko wtedy, jeśli demokracja polityczna przemieni ogólne bogactwo w rzeczywistą własność społeczeństwa, powoła demokracje socjalistyczną. Taka dedukcja prawdopodobnego programu antystalinowskiej opozycji z obiektywnych warunków biurokratycznego kapitalizmu państwowego jest jasno poparta aktualnymi programami dwóch zorganizowanych antystalinowskich ruchów, które pojawiły się II wojny światowej – ruchu Własowa i Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA).
Generał Małyszkin, były generał radziecki i jeden z głównych zastępców Własowa, mówił:
‘Stoimy na stanowisku... że wszystkie gałęzie przemysłu, które w okresie bolszewizmu były stworzone kosztem krwi i potu całego ludu, muszą stać się własnością państwa, narodową własnością... Jednak jeśli okaże się lepszym i będzie w interesie ludu, państwo nie będzie tworzyło przeszkód dla udziału prywatnej inicjatywy... Prywatna inicjatywa będzie umożliwiona nie tylko w chłopskich posiadłościach i przemyśle... Wierzymy, że prywatna inicjatywa musi także mieć udział w innych aspektach życia ekonomicznego, dla przykładu w handlu, rzemiośle, rękodzielnictwie... Wszystkim byłym uczestnikom Białego Ruchu możemy definitywnie powiedzieć następującą rzecz: nie jest z nami ten, kto wierzy w restaurację w Rosji szlachty i wielkich posiadaczy ziemskich, w odrodzenie przywilejów opartych na pochodzeniu, kaście lub bogactwie, w drożenie norm, które się przeżyły’(1).
Czy liderzy Własowa byli szczerzy czy nie, jest tu bez znaczenia. Sam fakt, że stanęli na pozycji państwowej własności wielkiego przemysłu – i to w nazistowskich Niemczech – jest dowodem, że tylko takie stanowisko mogło przemówić do radzieckich jeńców, których chcieli rekrutować.
Podobna postawę przyjęła UPA. Grupa ta prowadziła wojnę partyzancką przeciwko i niemieckim i rosyjskim armiom, i udało jej się utrzymać podziemny opór w radzieckiej Ukrainie. W 1943 roku, w jej wydawnictwach na Wołchinie, pojawiło się jako pierwsze hasło: ‘Tylko w niezależnym państwie Ukraińskim można osiągnąć prawdziwą realizację wielkich haseł rewolucji Październikowej’ (2). UPA zaproponowała następujące punkty jako swój program nowego porządku społecznego w Ukraińskim państwie:
1. Upaństwowiona i spółdzielcza własność w przemyśle, finansach i handlu.
2. Państwowo-narodowa własność ziemi i rolnictwo będzie prowadzone albo kolektywnie, albo indywidualnie, zależnie od życzeń ludności.
3. powrót do kapitalizmu w każdym przypadku jest regresją (3).
Inna publikacja UPA stwierdza:
‘Całkowita likwidacja walki klasowej wymaga niszczenia źródeł samych klas, tj. w kapitalistycznych krajach – instytucji prywatnej własności środków produkcji; w przypadku Związku Radzieckiego, politycznego monopolu stalinowskiej partii, dyktatorskiego i totalitarnego reżimu’ (4).
A następnie:
‘Radziecki ustrój... nie jest ustrojem socjalistycznym, skoro istnieje w nim klasa wyzyskiwaczy i wyzyskiwanych. Robotnicy ZSRR nie chcą ani kapitalizmu, ani stalinowskiego pseudo-socjalizmu. Dążą oni do prawdziwego bezklasowego społeczeństwa, do prawdziwej demokracji ludowej, do wolnego życia w wolnych i niezależnych państwach. Dzisiejsze społeczeństwo radzieckie, więcej niż jakiekolwiek inne, jest zapłodnione socjalistyczną rewolucją. W Związku Radzieckim rewolucja spoleczna jest wzmocniona rewolucjami narodowymi uciskanych narodów (5)’.
[...]
Przypisy:
1. G. Fischer, Soviet Opposition to Stalin. A case Study in World War II, Cambridge, Massacgusetts 1952, s.206.
2. Patrz, gazeta UPA na Wołyniu nr 1 1943, ‘Obrona Ukrainy’. Cytowane przez W.F. ‘The Russian Ukrainian Underground’, New International, kwiecień 1949.
3. Patrz książka, Stanowisko Ukraińskiego Ruchu Wyzwolenia, publikowana przez UPA nielegalnie na Ukrainie w 1947 roku i ponownie wydana na emigracji w Niemczech, w 1948 roku.
4. ibid.
5. ibid.