Rośnie poparcie dla KPiORP

Dziś działalność Komitetu Pomocy i Obrony Represjonowanych Pracowników poparły kolejne dwie organizacje: stowarzyszenie ATTAC Polska oraz śląski zarząd Ogólnopolskiego Pracowniczego Związku Zawodowego Konfederacja Pracy.
Wiceprzewodniczący zarządu ATTAC Polska, Piotr Kawiorski poinformował dziś, iż zarząd stowarzyszenia podjął decyzję o uczestniczeniu ATTAC w pracach Komitetu oraz w pikietach, zaplanowanych na 16 lutego br. Z kolei w podpisanym dziś oświadczeniu przewodniczący Zarządu Woejwódzkiego OPZZ Konfederacja Pracy na Śląsku, Stanisław Wiśniowski, napisał, że jego związek ?kierując się Statutem Związku oraz potrzebą integrowania środowiska związkowego w kwestii obrony praw pracowniczych i związkowych wnosi akces do KPiORP". Zadeklarował jednocześnie, że jego związek będzie ?wspierać prawnie, organizacyjnie i personalnie" inicjatywy podejmowane przez Komitet.
ATTAC (Obywatelska Inicjatywa Opodatkowania Obrotu Kapitałowego) w Polsce powstał we wrześniu 2001 r. Jak piszą jego działacze, ?celem Stowarzyszenia jest przeciwstawianie się wszelkim formom wyzysku i dyskryminacji jednostek, grup społecznych i narodów, realizowanym za pomocą dominacji ekonomicznej, przymusu politycznego oraz regulacji prawnych sprzyjających korupcji i powstawaniu nieuzasadnionych przywilejów." Konfederacja Pracy jest ogólnopolską strukturą związkową zrzeszoną w Ogólnopolskim Porozumieniu Związków Zawodowych (OPZZ).
Powstanie KPiORP zainicjowało 21 stycznia trzech związkowców z różnych central: Krzystof Łabądź, przewodniczący Wolnego Związku Zawodowego "Sierpień`80" w kopalni "Budryk", Dariusz Skrzypczak, szef zakładowej organizacji NSZZ "Solidarność" w poznańskiej Goplanie oraz Sławomir Kaczmarek z Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Inicjatywa Pracownicza. Wszyscy oni zostali wcześniej wyrzuceni z pracy za działalność związkową.
Komitet od początku tworzą: WZZ ?Sierpień 80", OZZ Inicjatywa Pracownicza oraz ZZ Metalowcy (OPZZ), Czerwony Kolektyw-Lewicowa Alternatywa, Grupa na rzecz Partii Robotniczej, Młodzi Socjaliści i Stowarzyszenie ?Enklawa". Liderami Komitetu są m.in.: Bogusław Ziętek, przewodniczący WZZ "Sierpień`80", Zdzisław Tuszyński, szef ZZ Metalowcy, Jarosław Urbański - OZZ Inicjatywa Pracownicza. KPiORP wspierają redakcje: portali lewica.pl i Lewica Bez Cenzury, tygodnika ?Kurier Związkowy", miesięcznika ?Nowy Robotnik" i pisma ?Rewolucja".
Poparcie dla działalności KPiORP zadeklarowały dotąd: Ogólnopolski Związek Bezrobotnych, Organizacja Młodzieżowa Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych, Komunistyczna Partia Polski, Ruch Nowej Generacji.

Tekst pochodzi ze strony http://www.partiapracy.pl/

Bogusław Ziętek

Dlaczego powstał KPiORP

W ostatnim czasie nasiliły się antypracownicze i antyzwiązkowe działania pracodawców. Zamiast podejmować dialog i negocjacje pracodawcy rozwiązują konflikty zwalczając reprezentujące pracowników związki zawodowe bezprawnymi metodami. Tylko w ostatnich dniach, pracodawcy wyrzucili z pracy stosując artykuł 52 kodeksu pracy kilku związkowców, pomimo tego, że byli oni objęci szczególną ochroną z racji sprawowanych funkcji.
Ta bezpardonowa walka ze związkami zawodowymi przybiera na sile. Członkowie związków zawodowych i działacze związkowi są wyrzucani z pracy za to, że w sposób bezkompromisowy i konsekwentny opowiadają się po stronie interesów pracowników. “Pracodawcy mają świadomość bezprawności swoich działań, mimo to stosują takie metody, dążąc do sparaliżowania oporu załóg i uniemożliwiając związkowcom skuteczne sprawowanie ich funkcji. Patologiom tym sprzyja fakt, że sprawy przed sądami pracy ciągną się miesiącami. Wyrzuceni z pracy związkowcy, są w tym czasie pozbawieni jakiejkolwiek możliwości działania. Nierzadko też środków do życia. Bezkarności pracodawców sprzyja też bezczynność i bezradność instytucji państwa, które powinny stać na straży przestrzegania prawa.
Przykładów takich bezprawnych działań pracodawców, naruszających wolności związkowe i szykanujących pracowników za ich związkową aktywność, jest coraz więcej. Wystarczy wymienić:
1. Bezprawne zwolnienie z pracy pięciu członków WZZ „Sierpień 80”, w tym Przewodniczącego WZZ „Sierpień 80” Krzysztofa Łabądzia w KWK „Budryk, przez zarząd tamtejszej kopalni, za prowadzenie legalnego sporu zbiorowego i zorganizowanie w ramach tego sporu akcji protestacyjnych.
2. Bezprawne zwolnienie z pracy z art. 52 kodeksu pracy Przewodniczącego NSZZ „Solidarność” Dariusza Skrzypczaka w poznańskiej Goplanie, za przeciwstawienie się obniżaniu płac i ujawnienie w prasie zamierzeń zarządu w tym zakresie.
3. Wyrzucenie z pracy przewodniczącego OZZ Inicjatywa Pracownicza w zakładach Uniontex sp. z.o.o. w Łodzi w związku z próbą przejęcia kontroli nad zakładem i pozbycia się pracowników, którzy byli współzałożycielami i udziałowcami firmy.
4. Wyrzucenie z pracy Przewodniczącego NSZZ „Solidarność” Sławomira Zagrajka za ujawnienie łamania prawa w fabryce Frito Lay w Grodzisku Mazowieckim
5. Zwolnienie z pracy działacza NSZZ „Solidarność 80” w ZUS, za ujawnienie praktyk zmuszania pracowników do podpisywania swoistych „lojalek” w ZUS.
To tylko niektóre z najbardziej drastycznych przypadków łamania ustawy o związkach zawodowych przez pracodawców i bezprawnego wykorzystywania dyscyplinarnego zwolnienia, do zwalczania przez pracodawców niewygodnych związkowców. Czas najwyższy aby tym praktykom zdecydowanie się przeciwstawić. Dotyczą one w równym stopniu związkowców reprezentujących różne centrale związkowe i powinny spotkać się ze zdecydowaną odpowiedzią bez względu na przynależność związkową represjonowanych pracowników. Represjom podlegają nie tylko pracownicy będący członkami i działaczami związków zawodowych.
Pracodawcy bezkarnie szykanują, zastraszają, zwalniają z pracy i niszczą również pracowników, którzy są szeregowymi członkami związków zawodowych lub do żadnych związków zawodowych nie należą.
Prawo do strajku, prawo do protestu, prawo do manifestacji i niezależność związków zawodowych od pracodawców to podstawowe prawa, które mieszczą się w normach każdego cywilizowanego kraju. Jednak w naszym kraju, każdy kto ma władzę, siłę i środki, może to prawo ograniczać, nie licząc się z żadnymi konsekwencjami. Deptane są prawa pracownicze i wolności związkowe. Bezradne i bezsilne wobec bezprawia są instytucje państwa, które w takich sytuacjach powinny stawać w obronie słabszego pracownika oraz swobód i wolności związkowych. Metody stosowane przez pracodawców wobec działaczy związkowych nie mieszczą się standardach państwa prawa i normach cywilizowanego rozwiązywania konfliktów i nie mogą być dłużej tolerowane.
Skala antypracowniczych i antyzwiązkowych działań pracodawców bezradność i opieszałość organów państwa, wymiaru sprawiedliwości oraz innych instytucji, które powinny reagować w takich przypadkach, zmusza nas do podjęcia decyzji o powołania Komitetu Pomocy i Obrony Represjonowanych Pracowników, który podejmie się interwencji w każdym przypadku, nie oglądając się na przynależność związkową represjonowanych pracowników, organizował będzie dla nich konieczną pomoc i obronę. Konieczne jest powstanie szerokiego ruchu społecznego, który przeciwstawi się narastającej fali łamania praw pracowniczych i ograniczania wolności związkowych, przeprowadzając swoistą kontrofensywę pracowniczą.
Komitet składa się ze wszystkich, którzy rozumieją te zagrożenia i chcą się im przeciwstawić: organizacji związkowych – bez względu na ich przynależność, organizacji i inicjatyw społecznych, a także osób fizycznych. Jego formuła jest otwarta dla wszystkich chętnych. Komitet będzie zajmował się organizowaniem wszelkiej pomocy i obrony represjonowanych pracowników. W tym celu powołane zostało Biuro Interwencji Komitetu Pomocy i Obrony Represjonowanych Pracowników. Każdy może w nim uzyskać pomoc. Biuro będzie miało do swej dyspozycji prawników i osoby doświadczone w podejmowaniu tego typu interwencji pracowniczych.
Biuro Interwencji mieści się w Warszawie przy ul. Wyzwolenia 18 tel. 022-629-35-17 i rozpocznie swoją działalność od 1 lutego br. W początkowym okresie dyżury będą pełnione w każdą środę od godziny 10,oo do 18,oo (dyżur prawny), a także w poniedziałki i piątki od godziny 14,oo do 18,oo (dyżur interwencyjny). PO 16 lutego Biuro Interwencji KPiORP czynne będzie codziennie. Komitet organizował będzie również pomoc materialną, dla represjonowanych pracowników. W ramach przeciwstawienie się łamaniu praw i w obronie wyrzuconych z pracy związkowców Komitet Pomocy i Obrony Represjonowanych Pracowników przeprowadzi 16 lutego w godzinach 15 -16 pikiety protestacyjne w co najmnije 21 miastach Polski. Szczegóły dotyczące zaplanowanej na 16 lutego akcji Komitetu Pomocy i Obrony Represjonowanych Pracowników podane zostaną w odrębnym komunikacie i na wydanych na potrzeby tej akcji plakatach i ulotkach.
Bogusław Ziętek