Poniżej prezentujemy fragmenty z książki Janusza Moszczeńskiego i Marii Wągrowskiej -50 dni grozy (Krajowa Agencja Wydawnicza -Warszawa 1978), które zawierają trzy ośwadczenia RAF. 

RAF -Oświadczenie po porwaniu Schleyera

W poniedziałek 5.9.77 „Komando Siegrieda Hausnera” uwięziło przewodniczącego Związku Pracodawców i Federalnego Związku Niemieckiego Przemysłu –Hansa-Martina Schleyera. Warunki jego uwolnienia są takie jak w naszym pierwszym oświadczeniu (chodzi o oświadczenie znalezione w volkswagenie –przyp. Aut.) –adresowanym do rządu federalnego, który jak się dowiadujemy, utworzył tzw. sztaby bezpieczeństwa. To znaczy żądamy bezzwłocznego przerwania poszukiwań, albo Schleyer zostanie natychmiast zastrzelony. Kiedy akcja poszukiwawcza zostanie wstrzymana, Schleyer wypuszczony zostanie po spełnieniu następujących warunków:

1. Więźniowie z Frakcji Czerwonej Armii: Andreas Baader, Gudrun Ensslin, Jan Carl Rasie, Verena Becker, Werner Hoppe, Karl-Heinz Dellwo, Hanna Krabbe, Bernd Rosner, Ingrid Schubert, Irmgard Moller zostaną wypuszczeni na wolność i będą mogli odlecieć do kraju, który sami wybiorą. Hunter Sonnenberg, który od momentu ujęcia nie może być odstawiony do więzienia ze względu na ranę postrzałową, zostanie natychmiast zwolniony, a nakaz jego aresztowania cofnięty. Hunter musi móc wyjechać razem z dziesięcioma więźniami, z którymi zostanie skontaktowany i z którymi będzie mógł rozmawiać.

2. Więźniowie muszą się znaleźć wszyscy razem do środy, do godziny 8.00 rano na lotnisku we Frankfurcie. Należy im zagwarantować, że do chwili odlotu, tzn. do godziny 12 00 w południe, będą mogli swobodnie porozumiewać się ze sobą.

3. Społeczną kontrolę podczas przelotu aż do lądowania mają sprawować –jest to nasza propozycja –Payot sekretarz generalny Międzynarodowej Federacji Praw Człowieka przy ONZ oraz pastor Niemoller. Niniejszym zwracamy się do nich z prośbą, żeby uczynili wszystko, aby uwolnieni dotarli żywi do miejsca ich przeznaczenia. Oczywiście zgadzamy się na alternatywną propozycję ze strony więźniów.

4. Każdy z więźniów otrzymać ma po 100 tysięcy marek zachodnioniemieckich.

5. Nasze oświadczenie co do którego autentyczności nie może być wątpliwości, ze względu na załączone zdjęcie i list Schleyera, podane zostanie w dzisiejszym dzienniku radiowym o godzinie 20 00 w formie nieukróconej i nie sfałszowanej.

6. Sposób, w jaki zwolniony zostanie Schleyer podany zostanie wówczas, kiedy dotrze do nas potwierdzenie wypuszczonych więźniów, iż nie zostali oni poddani ekstradycji, a rząd federalny złoży oświadczenie, że nie wystąpi z wnioskiem o ekstradycję. Sądzimy, że Schmidt, który zademonstrował w Sztokholmie, jak szybko potrafi podejmować decyzję, postara się wreszcie określić swój stosunek do tego tłustego magnata narodowej śmietanki gospodarczej.

6.9.77

„Komando Siegfrieda Hausnera RAF”

Tekst ten powstał tuż po porwaniu Schleyera

Ultimatum Operacji „Kofre Kaddum”  komanda „Martyr Halimeh” i ultimatum „Komanda Siegfrieda Hausnera” są identyczne. Termin ultimatum upływa o godzinie 9.00. czasu Greenwich, 16 października w niedzielę. Jeżeli do tego momentu 11 terrorystów zwolnionych z więzienia nie dotrze do celu swojego przeznaczenia, Hans-Martin Schleyer zostanie rozstrzelany. Po 40 dniach niewoli Schleyera, nie nastąpi już przedłużenie tego ultimatum. Nie będziemy nawiązywać już żadnych kontaktów. Każda próba zyskiwania na czasie oznacza śmierć Schleyera. Żeby przyspieszyć wymianę, nie jest nawet konieczne, żeby pastor Niemoller i adwokat Payot towarzyszyli więźniom w drodze. Potwierdzenie ich przylotu otrzymamy inną drogą. Po wpłynięciu takiego potwierdzenia Schleyer zostanie zwolniony w ciągu 48 godzin.

Komando Siegfrieda Hausnera

Frakcja Czerwonej Armii

Po trzydziestu dniach ignorowania RAF - porwany został też samolot niemieckich linii lotniczych

Tu RAF. Po czterdziestu dniach zakończyliśmy pożałowania godną i skorumpowaną egzystencję Hansa Martina Schleyera. Pan Schmidt, który w swoich kalkulacjach władzy od samego początku spekulował śmiercią Schleyera, może go sobie odebrać z zielonego Audi 100 na Bad-Hamburgskich numerach rejestracyjnych rejestracyjnych Rue Charles Peguy w Milusie. Dla naszego bólu i naszej wściekłości po masakrze w Mogadiszu i Stammheim jego śmierć nie ma żadnego znaczenia. Dla Andreasa, Gudrun, Jana, Irmgardy i nas wszystkich faszystowska dramaturgia imperialistów, zmierzająca do zniszczenia  ruchów wyzwoleńczych nie była zaskoczeniem. Nigdy nie zapomnimy Schmidtowi i wspierającym go imperialistom przelanej krwi. Walka dopiero się rozpoczęła. Wolność poprzez zbrojną walkę antyimperialistyczną.     

Porwany samolot został odbity przez niemieckie służby specjalne w Mogadiszu (Somalia) - a przebywający w więzieniu w Stammheim bojownicy RAF - zostali zamordowani przez państwowe służby represji