ROK 1917- PRZEŁOM W HISTORII LUDZKOŚCI (część 2)

„REŻIM” BOLSZEWICKI W ŚWIETLE FAKTÓW.

Reżim komunizmu wojennego został  wprowadzony przez Radę Komisarzy Ludowych na początku 1918 roku i realizowany przez słynną WCzK (Nadzwyczajna Komisja do walki z sabotażem i kontrrewolucją).Wrogowie socjalizmu chętnie odwołują się do pierwszych lat panowania bolszewików, kiedy pragną ukazać pierwszy socjalistyczny rząd jako apologetów totalitaryzmu i terroru. Pseudo-historycy lubią podawać liczbę ofiar WCzK na od 200 tys. do nawet miliona ( np. R. Conquest w pracy pt. „Lenin. Prawda o wodzu rewolucji” wylicza, że w czasie pierwszych lat rządów Lenina stracono w egzekucjach 300 tys. ludzi, a 200 tys. jako bilans Czerwonego Terroru). Oficjalnie w latach CzT  stracono ok. od 12.733 do 16 tys.(1). Nieoficjalnie liczbę ofiar Czeka szacuje się na ok.50 tys.(2). Należy w tym miejscu wyjaśnić, dlaczego jest  tak duża różnica między tymi  liczbami. Na liczbę nieoficjalna składają się nadużycia, jakich niektórzy członkowie Czeki dopuszczali się na domniemanych kontrrewolucjonistach; niestety zawsze było tak, że czasem też niewinni zostali niesprawiedliwie posądzeni o czyny, jakich nie popełnili. Feliks Dzierżyński zdawał sobie sprawę z nadużyć jakich jego podwładni się dopełniali , ale nie było w jego mocy karać  i udowadniać każdemu przewinienia:” Będziemy bronić rewolucji do ostatniej kropli krwi, nawet jak nieraz jej topór spadnie na niewinne głowy”. Niestety do Czeki wstępowali prócz ideowych komunistów również tacy karierowicze, jak Ławrientij Beria późniejszy szef stalinowskiego aparatu represji NKWD, odpowiedzialnego za Wielką Czystkę. Należy jednak pamiętać, że ofiarami Czerwonego Terroru nie byli jedynie bogu ducha winni obywatele Rosji. Wielu z nich rzeczywiście zagrażało władzy rad.

Ilość więźniów w Rosji radzieckiej była mniejsza od aktualnej ilości więźniów  w Polsce. Na rok 2000 liczba skazanych w zakładach karnych III RP wynosi ok. 50 tys., natomiast w roku 1928  w ZSRR wynosiła ok. 30 tys., przy stosunku liczby ludności ówczesnej Rosji i  Polski 4:1(3), natomiast za prezydentury Borysa Jelcyna mieliśmy ok.1 miliona więźniów. Elżbieta Kaczyńska w swojej książce na temat Syberii podaje dla lat 1922-1923 liczbę 57 tys.(obozy i więzienia)(4).  Według Johna  Reesa ilość więźniów wynosiła tylko 25 tys.(5), ale zostały tu uwzględnione tylko obozy, bez więzień. Stąd różnica z danymi Kaczyńskiej. Dopuszcza się również  80 tys. uwzględniając również objętych śledztwem (6).

 W  1927  roku  było ich już 122-200 tys.( w 1927 odbyła się amnestia, kiedy to wypuszczono ok.50 tys.  więźniów). Rees podaje jako ilość straconych duchownych prawosławnych na jedyne 45 osób (7), a 250 jako liczbę skazanych na długoterminowe więzienie.

Jako przykład odejścia od socjalistycznych ideałów podawane jest stłumienie powstania w Kronsztadzie. Flota morska w Kronsztadzie w 1917 roku była „chwałą rewolucji”, ale w 1920 roku skład klasowy marynarzy  uległ zmianie. Najbardziej ideowi marynarze floty  już dawno odeszli, aby walczyć z kontrrewolucjonistami i interwentami. Zastąpili ich chłopi, którzy domagali się wolnego rynku w rolnictwie i rad robotniczych bez bolszewików, których w Rosji popierało tylko kilka procent tej klasy; wśród chłopów największe poparcie mieli eserowcy, przeciwnicy marksizmu. Spełnienie żądań marynarzy oznaczałoby rezygnację z socjalistycznego charakteru przemian  w Rosji.

 Oto co Lew Trocki, jeden z organizatorów rewolucji mówił o kronsztadzkim powstaniu:"W Kronsztadzie została wyrażona podstawowa rozbieżność interesów miedzy dwoma klasami, które dokonały rewolucji. Stłumienie powstania powinno być widziane nie jako atak na socjalistyczne treści rewolucji, ale jako rozpaczliwa próba, używając siły, niedopuszczenia rozwijania się chłopskiej opozycji, występującej przeciw zbiorowym celom rewolucji, do zniszczenia tych socjalistycznych treści"(8).

            Trocki starał się również wyjaśnić dlaczego bolszewicy stosowali terror przeciwko oponentom: "Klasa rewolucyjna, która zdobyła władzę  zbronią w ręku ma obowiązek zduszenia  z bronią w ręku wszelkich usiłowań zmierzających do odebrania jej władzy. Jeśli zagraża jej armia nieprzyjacielska, musi wystawić przeciw niej własną armię. Kiedy zagraża jej spisek, morderstwa lub powstania, powinna stosować bezlitosne i skuteczne kary.[...] Okres uwięzienia można zawsze pojmować jako krótki etap przejściowy. Ten prosty, ale skuteczny fakt jest dostatecznym wytłumaczeniem, dlaczego w czasie wojny domowej trzeba strzelać.[...] Zastosowanie terroru może okazać się bardzo skuteczne przeciw klasie reakcyjnej, która nie chce zejść ze sceny dziejów. Wojna jak i rewolucja opiera się na zastraszeniu. Mówiąc ogólnie, zwycięska wojna ściera na proch tylko niewielka część armii. Trzeba przede wszystkim zastraszyć wroga i złamać jego chęć oporu. W tym sensie czerwony terror niczym nie różni się od zbrojnego powstania, odwrotnie, jest jego bezpośrednim kontynuatorem"(9).

Paweł Sz. (Komunistyczna Młodzież Polski, Pracownicza Demokracja)

Przypisy:

1.      Pipes :”Rewolucja rosyjska”.

2.      50 tys. to szacunek Chamberlina [w] Victor Serge: „One Year of the Russian Rewolution”, str.419.

3.      Andrzej Żebrowski” Mity i fakty o Rewolucji Październikowej”,[w] Chris Harman: „Rosja: w jaki sposób przegrano rewolucję”str.29 ,wydane Pracownicza Demokracja  Warszawa 2000.

4.       Elżbieta Kaczyńska :“ Ludzie ukarani” i „ Syberia, największe więzienie świata”, Warszawa 1989.

5.       John Rees: „ In defence of October” Londyn. Data  wydania nieznana.

6.      „Łagry. Przewodnik encyklopedyczny”. Warszawa 1998.

7.      John Rees op. cit.

8.      Lew Trocki:"Hue and kry over Kronstadt" [w] Chris Harman: „Rosja: w jaki sposób przegrano rewolucję”str.29, wydane Pracownicza Demokracja  Warszawa 2000.

9.      Lew Trocki:" Dictatorship versus democracy". str.548-59, Nowy Jork 1922.