Statut Komunistycznej Partii Chin

Komunistyczna Partia Chin to największa partia w historii ludzkości odwołująca się do marksizmu i liczy 20 milionów członków. W naszym przekonaniu KPCH zerwała ostatecznie z marksizmem po śmierci Mao (co nie znaczy, że za jego czasów była idealna). Na radykalnej lewicy nie brakuje ludzi, którzy są zapatrzeni w Chiny, min. KPP, która razem z NL i NLR tworzy PLAn. Dlatego też publikujemy statut tej partii przyjęty na ostatnim zjeździe. Statut wrzucimy w kilku częściach.

Część 1

Komunistyczna Partia Chin jest awangardą zarówno chińskiej klasy pracowniczej, jak i chińskiego ludu i chińskiego narodu. Jest trzonem przywództwa w walce za sprawę socjalizmu o chińskiej specyfice i reprezentuje rozwojowy trend chińskich sił wytwórczych, orientację na chińską kulturę i fundamentalne interesy przytłaczającej większości chińskiego ludu. Budowa komunizmu jest najważniejszą ideą i ostatecznym zadaniem Partii.
            Komunistyczna Partia Chin czerpie wskazówki do działania z dorobku Marksizmu-Leninizmu, myśli Mao Zedonga, teorii Deng Xiaopinga i ważnej zasady „Trzech Reprezentacji”.
            Marksizm-Leninizm wyjaśnia prawa rządzące rozwojem historii ludzkich społeczeństw. Jego podstawowe założenia są słuszne i niezwykle żywotne. Najwyższy ideał komunizmu, do którego dążą chińscy komuniści, może być osiągnięty jedynie wówczas, gdy społeczeństwo socjalistyczne jest w pełni rozwinięte i bardzo zaawansowane. Rozwój i wzmocnienie systemu socjalistycznego jest długim procesem historycznym. Jeśli chińscy komuniści nadal uznawać będą podstawowe założenia Marksizmu-Leninizmu oraz będą podążać drogą odpowiednią dla specyficznych chińskich uwarunkowań i wybraną z woli chińskiego ludu, sprawa socjalizmu zostanie ukoronowana ostatecznym zwycięstwem.
            Chińscy komuniści, z towarzyszem Mao Zedongiem jako przewodniczącym stworzyli Myśl Mao Zedonga poprzez zintegrowanie podstawowych zasad Marksizmu-Leninizmu z wnioskami wyciągniętymi z praktyki chińskiej rewolucji. Myśl Mao Zedonga jest Marksizmem-Leninizmem dostosowanym do warunków chińskich i rozwiniętym w Chinach; składa się z zespołu teoretycznych zasad i wniosków wyciągniętych z doświadczeń, których słuszność została potwierdzona w praktyce; reprezentuje wykrystalizowaną, kolektywną mądrość Komunistycznej Partii Chin. Podążając za wskazaniami Myśli Mao Zedonga, Komunistyczna Partia Chin poprowadziła ludzi wywodzących ze wszystkich grup etnicznych zamieszkujących Chiny do rewolucyjnego boju z imperializmem, feudalizmem i biurokratycznym kapitalizmem zakończonego ostatecznym zwycięstwem nowej, demokratycznej rewolucji i powstaniem Chińskiej Republiki Ludowej, demokratycznej dyktatury ludu. Po utworzeniu Republiki Ludowej, partia poprowadziła lud do wykonania zadania, jakim była socjalistyczna transformacja – przejście od Nowej Demokracji do socjalizmu i ustanowienie podstaw systemowych socjalizmu, a także ekonomiczny, polityczny i kulturowy rozwój socjalizmu.
            Na Trzeciej Sesji Plenarnej jedenastego Komitetu Centralnego Partii, chińscy komuniści z Deng Xiaopingiem jako przewodniczącym, podsumowali dotychczasowe doświadczenia, zarówno pozytywne, jak i negatywne, wyzwolili swoje umysły od dogmatów, wyciągnęli wnioski z faktów i postanowili skoncentrować się na rozwoju ekonomicznym, wprowadzić reformy i otworzyć Chiny na świat, rozpoczynając nową erę rozwoju w imię sprawy socjalizmu, sukcesywnie formułując linię, zasady i metody budowania socjalizmu o chińskiej specyfice i przedstawiajac podstawowe kwestie związane z budową, konsolidacją i rozwojem socjalizmu w Chinach. Powstała teoria Deng Xiaopinga. Teoria Deng Xiaopinga jest rezultatem połączenia podstawowych założeń Marksizmu-Leninizmu ze współczesną, chińską praktyką, kontynuacją i rozwinięciem Myśli Mao Zedonga w nowych warunkach historycznych, reprezentuje nowy etap rozwoju Marksizmu w Chinach, jest Marksizmem współczesnych Chin i wykrystalizowaną, kolektywną mądrością Komunistycznej Partii Chin. Prowadzi socjalistyczną modernizację naszego kraju od zwycięstwa do zwycięstwa.
            Od Czwartej Sesji Plenarnej trzynastego Komitetu Centralnego Partii, poprzez praktykę budowania socjalizmu o specyficznie chińskiej charakterystyce, chińscy komuniści z Jiang Zeminem jako przewodniczącym, osiągnęli głębsze zrozumienie tego, czym jest socjalizm, jak go budować, jaką Partię budować i w jaki sposób ją budować, zebrali nowe wartościowe doświadczenia w kierowaniu Partią i państwem i sformuowali ważną zasadę „Trzech Reprezentacji”. Ważna zasada „Trzech Reprezentacji jest kontynuacją i rozwinięciem Marksizmu-Leninizmu, Myśli Mao Zedonga i Teorii Deng Xiaopinga; ukazuje nowe wymagania pracy dla Parii i kraju, będące wynikiem zmian zachodzących w Chinach i innych częściach dzisiejszego świata; służy - jako potężna broń teoretyczna - wzmocnieniu i rozwinięciu budowania Partii oraz wspierania rozbudowy i rozwoju socjalizmu w Chinach; jest wykrystalizowaną, kolektywną mądrością. Jest przewodnią ideologią, którą Partia musi kierować się w nadchodzących czasach. Konsekwentne wprowadzanie w życie zasady „Trzech Reprezentacji” jest fundamentem budowania Partii, kamieniem węgielnym kierowania nią i źródłem jej siły.
            Chiny znajdują się w początkowym stadium budowania socjalizmu i pozostaną w nim przez dłuższy czas. To historyczne stadium nie może zostać przeskoczone, konieczna jest modernizacja Chin, zapóźnionych ekonomicznie i kulturowo. Potrwa przez ponad 100 lat. Budując socjalizm, musimy pamiętać o naszych specyficznych warunkach i przyjąć specyficznie chińską drogę do socjalizmu. W obecnym stadium historycznym, sprzeczność między wciąż wzrastającymi potrzebami materialnymi i kulturowymi ludzi, a zbyt niskim poziomem produkcji jest podstawową sprzecznością w Chińskim społeczeństwie. Poprzez zarówno uwarunkowania wewnętrzne, jak i wpływy zagraniczne walka klas będzie nadal znajdować się w pewnym określonym miejscu. Choć jej poziom może zdecydowanie wzrosnąć w pewnych warunkach, walka klas nie stanie się już pierwszoplanową sprzecznością. W procesie budowy socjalizmu, naszym podstawowym zadaniem jest dalsze rozwijanie sił wytwórczych i osiąganie socjalistycznej modernizacji poprzez przeprowadzenie reform w tych aspektach i powiązaniach stosunków produkcji oraz nadbudowy, które nie są przystosowane do dalszego rozwoju sił wytwórczych. Musimy podtrzymywać i rozwijać system ekonomiczny z własnością publiczną odgrywającą dominującą rolę i różnorodnymi formami własności rozwijanymi równolegle, z systemem dystrybucji, w którym dystrybucja dóbr według wykonywanej pracy odgrywa dominującą rolę, koegzystując jednak z różnorodnością innych sposobów dystrybucji dóbr, zachęcając różnych ludzi i różne rejony kraju przede wszystkim do bogacenia się, sukcesywnej eliminacji biedy i budowania powszechnego dobrobytu, stale uwzględniając rosnące materialne i kulturowe potrzeby ludzi, bazą dla zaspokojenia których będzie wzrost produkcji i społecznego majątku. Rozwój jest naczelnym priorytetem naszej partii w procesie zarządzania i modernizacji kraju. Podstawowym kryterium i punktem wyjścia do oceny całej naszej pracy powinno być to, jak zyskuje na niej rozwój sił wytwórczych naszego socjalistycznego społeczeństwa, jak wzmacnia ona siłę naszego socjalistycznego państwa i w jakim stopniu podnosi ona standard życia ludzi. Początek nowego stulecia oznacza wejście Chin w w nowe stadium procesu budowy zamożnego społeczeństwa i przyspieszenia socjalistycznej modernizacji. Strategiczne cele ekonomicznego i społecznego rozwoju w nowym stadium to konsolidacja i rozwój standardu życia już osiągniętego, wprowadzenie Chin na wyższy etap procesu budowy zamożnego społeczeństwa w interesie ponad miliarda chińskich obywateli i podniesienie wskaźnika Produktu Krajowego Brutto (PKB) przypadającego na jednego mieszkańca do poziomu krajów średnio rozwiniętych gospodarczo przed upływem setnej rocznicy istnienia Chińskiej Republiki Ludowej.
            Głównym zadaniem Komunistycznej Partii Chin w początkowym stadium socjalizmu jest poprowadzenie ludzi wszystkich naszych grup etnicznych do wspólnego, zależnego tylko od nas, pionierskiego wysiłku mającego na celu przekształcenie Chin w zamożne, silne, demokratyczne i kulturowo rozwinięte nowoczesne państwo socjalistyczne przez uczynienie rozwoju ekonomicznego naszym centralnym zadaniem, czerpanie z Czterech Głównych Założeń oraz wytrwanie w reformach i otwarcie na świat.
            Krocząc drogą socjalistycznej sprawy, Komunistyczna Partia Chin musi wytrwać w uznawaniu ekonomicznego rozwoju za centralne zadanie, podporządkowując całą pracę i wszystkie wysiłki temu właśnie zadaniu. Musimy przyspieszyć rozwój ekonomiczny, przyjąć strategię modernizacji kraju poprzez rozwój nauki poprzez naukę i edukację, pozwolić odgrywać nauce i technologii rolę pierwszoplanowej siły wytwórczej. Musimy wykorzystać rozwój nauki i technologii by podnieść efektywność pracy i ciężko pracować, by stworzyć gospodarkę, którą cechować będą dobre wyniki, wysoka jakość produktów i szybkie tempo rozwoju.
            Cztery Główne Założenia – utzrymanie socjalistycznej drogi i dyktatury proletariatu, przywództwo Komunistycznej Partii Chin, Marksizm-Leninizm i Myśl Mao Zedonga są fundamentami, na których budujemy nasze państwo. Przyjmując kurs na socjalistyczną modernizację, musimy nawiązywać do Czterech Głównych Założeń i zwalczać burżuazyjną liberalizację.
            Reformy i otwarcie na świat to jedyna droga, by uczynić nasz kraj silnym. Musimy wprowadzić fundamentalne reformy struktury ekonomicznej, która warunkuje rozwój sił wytwórczych, utrzymać i wzmocnić socjalistyczną gospodarkę rynkową; musimy także dokonać politycznej restrukturyzacji i dokonać reform na innych polach. Otwieranie się powinno mieć wymiar wewnętrzny i zewnętrzny. Musimy rozwijać ekonomiczną i technologiczną wymianę i współpracę z innymi krajami, czynić coraz większy i lepszy użytek z zagranicznego kapitału, zasobów i technologii, przyjmować i wykorzystywać osiągnięcia innych kultur, także metody zarządzania z rozwiniętych krajów Zachodu, które oparte są na zasadach kierowania współczesną produkcją. Musimy smiało podążać nowymi ścieżkami reform i otwarcia na świat.
            Komunistyczna Partia Chin prowadzi lud, promując demokrację socjalistyczną i budując socjalistyczną cywilizację polityczną. Konsekwentnie rozszerza demokrację socjalistyczną, wzmacniając socjalistyczny system prawny, rządzi krajem opierając się na prawie, buduje państwo socjalistyczne pod rządami prawa i umacnia demokratyczną dyktaturę ludu. System kongresów ludowych i system wielopartyjnej kooperacji i politycznej konsultacji pod przywództwem Komunistycznej Partii Chin nie powinny być zmieniane. Partia powinna zachęcać lud do występowania w charakterze władcy kraju i poczynić starania mające na celu ochronę prawa ludu do decydowania o sprawach państwai decydowaniu o ekonomicznych i kulturowych przedsięwzięciach. Partia powinna zachęcać do swobodnej wymiany poglądów, a także ustanowić i umocnić system i procedury demokratycznego podejmowania decyzji oraz nadzoru. Ustawodawstwo i prawo państwowe powinny być wzmacniane tak długo, aż całokształt pracy dla państwa będzie regulowany przez prawo. Aby stworzyć stabilne społeczeństwo, powinny zostać podjęte zakrojone na szeroką skalę starania mające na celu wprowadzenie ładu i porządku społecznego. Wysiłki te muszą mieć na celu wyeliminowanie działalności przestępczej i kryminalistów zagrazających bezpieczeństwu narodowemu, interesom kraju, stabilności społecznej i rozwojowi ekonomicznemu. Musimy zdecydowanie rozgraniczyć dwa rodzaje sprzeczności – sprzeczności między nami i wrogiem oraz sprzeczności w łonie ludu – by we właściwy sposób móc się z nimi uporać.
            Komunistyczna Partia Chin przewodzi ludowi w jego wysiłku mającym na celu zbudowanie duchowej cywilizacji, tak samo jak cywilizacji materialnej i politycznej oraz kierowanie krajem tak według prawa, jak i według zasad. Socjalistyczna cywilizacja duchowa stanowi potężną inspiracje ideologiczną i wsparcie intelektualne i pozwala na stwożenie sprzyjającego klimatu dla rozwoju ekonomicznego, reform i otwarcia. Kluczowym zadaniem jest położenie zdecydowanego nacisku na edukację, naukę i kulturę, szacunek dla ludzi nauki i osób utalentowanych, podniensienie ideologicznego, moralnego, naukowego i edukacyjnego poziomu całego narodu, rozwój tradycyjnej kultury narodowej i rozwój kwitnącej kultury socjalistycznej.Konieczne jest zainspirowanie członków Partii i całego ludu programem Partii, patriotyzmem, duchem wspólnotowości i ideologią socjalistyczną, wzmocnienie ich poczucie godności narodowej, pewności siebie, przepojenie członków Partii wzniosłymi ideami komunistycznej ideologii, odrzucenie zepsucia, którego źródłem są dekadenckie ideologie kapitalizmu i feudalizmu, oraz wykorzenienie całego zła społecznego tak, by nasz lud kierował się wzniosłymi ideami, niezłomnymi zasadami moralnymi, by posiadał gruntowną wiedzę i silne poczucie dyscypliny.
            Komunistyczna Partia Chin sprawuje zwierzchnią władzę nad Armią Ludowo-Wyzwoleńczą i innymi ludowymi oddziałami zbrojnymi, którym pozwala odgrywać kluczową rolę w konsolidacji obrony narodowej, obronie ojczyzny i modernizacji kraju.
Komunistyczna partia Chin podtrzymuje i propaguje stosunki międzyludzkie oparte na równości, zjednoczeniu i wzajemnej pomocy wszystkich grup etnicznych kraju, utrzymuje i propaguje i sukcesywnie ulepsza system regionalnych etnicznych autonomii, aktywnie szkoli i promuje kadry wywodzące się spośród mniejszości narodowych oraz pomaga utrzymać rozwój ekonomiczny i kulturowy na terenach zamieszkałych przez mniejszości etniczne, by osiągnąć powszechny dobrobyt i całościowy postęp w interesie wsztstkich grup etnicznych.
Komunistyczna Partia Chin jednoczy wszystkich robotników, rolników i intelektualistów i – wraz ze wszystkimi demokratycznymi partiami, osobami bezpartyjnymi i patriotycznymi siłami wszystkich grup etnicznych Chin – w dalszym rozwijaniu i umacnianiu możliwie najszerszego frontu patriotycznego obejmującego wszystkich socjalistycznych robotników i wszystkich patriotów popierających socjalizm lub wspierających ponowne zjednoczenie ojczyzny. Musimy stale pracować nad wzmacnianiem jedności całego chińskiego ludu, także naszych rodaków ze specjalnych regionów administracyjnych Hong Kongu i Makao, czy Tajwanu, a także Chińczyków zamieszkałych za granicą. Musimy wypełnić wielkie zadanie zjednoczenia ojczyzny w oparciu o zasadę „jeden kraj, dwa systemy”.
Komunistyczna Partia Chin opowiada się za rozwojem związków z innymi krajami w celu stworzenia korzystnej atmosfery międzynarodowej dla zachodzących w Chinach reform, otwarcia na świat i modernizacji. W stosunkach międzynarodowych odwołujemy się do wartości takich jak suwerenna polityka pokoju, zabezpieczenie Chińskiej niepodległości i suwerenności, przeciwstawianie się hegemonizmowi i polityce z pozycji siły, obrona pokoju na świecie i wspieranie postępu w interesie ludzkości. Pracujemy na rzecz rozwinięcia związków między Chinami a innymi krajami opartych na fundamencie pięciu zasad: suwerenności i integralności terytorialnej, wzajemnej nieagresji, nieinterwencji w wewnętrzne sprawy każdej ze stron, równości i obustronnej korzysci, a także pokojowej koegzystencji. Dążymy do rozwoju dobrosąsiedzkich stosunków między Chinami a otaczającymi je krajami, a także do wzmacniania jedności i współpracy wszystkich państw rozwijających się. Komunistyczna Partia Chin utrzymuje stałe kontakty z partiami komunistycznymi i innymi partiami w innych krajach na zasadach niezależności, absolutnej równości, wzajemnego szacunku i nieingerencji w wewnętrzne sprawy każdej ze stron.
Mając na celu poprowadzenie społeczeństw wszystkich chińskich grup etnicznych do osiągniecia wielkiego celu socjalistycznej modernizacji, Komunistyczna Partia Chin musi zgodnie ze swoim programem wzmacniać i ulepszać procedury budowania swoich struktur, a także wytrwać w zasadzie, że Partia zmusza swoich członków do samodyscypliny i jest wobec nich surowa, kultywując jednocześnie dobre tradycje i styl działania. Członkowie Partii muszą stale rozwijać swoje umiejętności w zakresie sztuki przewodzenia i rządzenia, Partia musi podnosić swą zdolność do wykorzeniania korupcji, unikania degeneracji w swoich szeregach i odpierania zagrożeń, stale wzmacniając swoje klasowe fundamenty, rozszerzając swą bazę członkowską i rozwijając wartości takie, jak kreatywność, zwartość i bojowa efektywność, by zawsze pozostać w awangardzie swoich czasów, stanowiąc silne, zdrowe jądro społeczeństwa, zdolne poprowadzić wszystkich Chińczyków do nieprzerwanego marszu drogą socjalizmu o chińskiej specyfice. W procesie budowania Partii musimy spełniać cztery kluczowe wymogi:
Po pierwsze, stosować się do programu Partii. Cała Partia powinna osiągnąć jedność zarówno w myśli, jak i w czynach z Teorią Deng Xiaopinga, ważną zasadą „Trzech Reprezentacji” i podstawowym programem Partii. Musimy połączyć reformy i politykę otwarcia z Czterema Głównymi Zasadami, wykonywać program Partii we wszystkich podejmowanych przez nas wysiłkach, wcielać w życie linię budowania pierwszego stadium socjalizmu i zwalczać wszystkie „lewackie” i prawicowe błędne tendencje, wzmacniając czujność wobec tendencji prawicowych, a przede wszystkim „lewackich”. Musimy wzmóc intensywność budowania ciał kierowniczych wszystkich szczebli, wybierając i promując kadry spośród tych, którzy wykazali się nieprzeciętnymi osiągnięciami w służbie publicznej i zdobyli zaufanie mas w dziedzinie reform, otwarcia na świat i modernizacji, a także biorą udział w szkoleniu milionów swoich następców w dziele budowania socjalizmu poprzez organizacyjne wzmacnianie wcielania podstawowej linii i programu Partii.
Po drugie, wytrwać w wyzwalaniu swoich umysłów od dogmatów, poszukując prawdy i podążając z duchem czasów. Linia ideologiczna Partii jest wyprowadzana z rzeczywistych zjawisk i dotyczy wszystkich dziedzin życia, by zintegrować teorię z praktyką, wyprowadzić ogólne prawdy z faktów i weryfikować teorię poprzez praktykę. Członkowie Partii muszą stosować się do jej linii ideologicznej, odnajdywać nowe drogi, śmiało eksperymentować z nowymi metodami, wprowadzać innowacje, działać kreatywnie, nieustannie studiować nowe sytuacje, wyciągać wnioski z doświadczeń, rozwiązywać trudności, wzbogacać i rozwijać marksizm w praktyce.
Po trzecie, wytrwać w służeniu ludziom całym sercem. Partia nie ma własnych, specyficznych interesów poza interesami klasy pracowniczej i najszerszych mas ludzkich. Najwyższym priorytetem Partii są interesy ludu. Partia dzieli z ludem trud i znój, pozostaje w najściślejszym kontakcie z ludem i nie pozwala zadnemu ze swych członków być oderwanym od mas, ani stawiać siebie samego ponad masami. Partia przyjmuje linię działania w interesie mas, robiąc wszystko dla mas, zawierzając im każde zadanie, pamiętając o zasadzie „z woli mas – dla mas” i przekładając własne, poprawne idee na działanie mas. Największą zaletą Partii są jej ścisłe więzy z masami, a największym potencjalnym zagrożeniem byłoby kierowanie partią w oderwaniu od nich. Styl działania Partii i jej umiejętność tworzenia nierozerwalnych więzów z masami są sprawami o żywotnym znaczeniu dla Partii, Partia wytrwale przeciwstawia się korupcji, podejmując ogromne wysiłki mające na celu poprawienie stylu działania i uczynienie się całkowicie czystą i uczciwą.
Po czwarte, przestrzegać zasad centralizmu demokratycznego. Demokratyczny centralizm jest połączeniem centralizmu na bazie demokracji i demokracji pod scentralizowanym kierownictwem. Stanowi fundamentalną zasadę organizacyjną partii, a także jest programem mas przekształconym polityczną działalność Partii. Wewnątrz partii obwiązują zasady demokracji, a także inicjatywy i kreatywności partyjnych organizacji wszystkich szczebli – jak największa liczba członków Partii powinna odgrywac ważną rolę. Poprawny centralizm musi być stosowany, by zapewnić zdecydowanie działań w całej Partii i efektywne wprowadzanie jej decyzji. Poczucie interesów organizacyjnych i dyscyplina muszą zostać wzmocnione, wobec władz dyscyplinarnych Partii wszyscy członkowie są równi. Nadzór nad kierowniczymi organami Partii i nad członkami Partii sprawującymi kierownicze funkcje i system wewnątrzpartyjnego nadzoru muszą być stale ulepszane. W swojej wewnętrznej działalności politycznej członkowie Partii dokonują właściwej krytyki i samokrytyki, tocząc ideologiczne boje nad kwestiami zasad, przyjmując prawdę i odrzucając błędy. Pilnie podjęte muszą zostać wysiłki mające na celu stworzenie sytuacji politycznej, gdzie obowiazuje zarówno centralizm, jak i demokracja, zarówno dyscyplina, jak wolność, zarówno jedność woli, jak i osobita swoboda i nieskrępowany rozwój myśli.
Kierownictwo Partii oznacza polityczne, ideologiczne i organizacyjne kierownictwo. Partia musi stawić czoło wyzwaniom reform, otwarcia na świat i wprowadzania socjalistycznej modernizacji i wzmacniać jakość własnego przywództwa. Postępując zgodnie z zasadą, że Partia odpowiada za generalną sytuację i koordynuje wszystkie wysiłki, Partia musi odgrywać rolę trzonu kierownictwa pośród wszystkich innych organizacji różnych szczebli. Musi skupiać się na promowaniu rozwoju ekonomicznego, organizować i koordynować wszystkie wysiłki mające na celu rozwój ekonomiczny. Partia musi przestrzegać zasad demokratycznego i naukowego podejmowania decyzji, formułować i wprowadzać właściwą linię, zasady i politykę; dobrze wypełniać swoją organizacyjną, publicystyczną i edukacyjną rolę i upewniać się, czy wszyscy członkowie Partii mogą służyć za przykład i stanowią awangardę. Partia musi podejmować swoje działania w obrębie Konstytucji i innych aktów prawnych. Działania te muszą uwzględniać fakt, że legislatywa, organy władzy sądowniczej i administracja państwowa, organizacje kulturalne i ludowe działają niezależnie, podejmując własne inicjatywy, lecz w harmoni ze sobą nawzajem. Partia musi wzmacniać swoje przywództwo nad związkami zawodowymi, Ligą Młodzieży Komunistycznej, federacjami kobiecymi i innymi masowymi organizacjami, musi także zapewnić tym organizacjom właściwe miejsce w życiu społecznym. Partia musi dostosowywać się do rozwoju wydarzeń i ciągle zmieniających się warunków, wzmacniając swój system organizacyjny i styl sprawowania przywództwa, podnosząc jakość sprawowania rządów. Czlonkowie Partii muszą pracować w ścisłej współpracy z ogromną liczbą osób bezpartyjnych we wspólnym wysiłku na rzecz budowania socjalizmu o chińskiej specyfice.

Rozdział I: Członkowstwo

Artykuł 1:
Każdy chiński robotnik, rolnik, pracownik sił zbrojnych, intelektualista, albo czonek innej kategorii społecznej, który osiągnął wiek 18 lat i akceptuje Program Partii i Statut, a także deklaruje chęć wstąpienia i aktywnej pracy w jednej z organizacji partyjnych, wykonywania partyjnych decyzji i regularnego płacenia składek członkowskich może ubiegać się o członkowstwo Komunistycznej Partii Chin.

Artykuł 2:
Członkowie Komunistycznej Partii Chin są awangardą bojowników chińskiej klasy robotniczej przepojonymi komunistyczną świadomością.
Członkowie Komunistycznej Partii Chin muszą służyć ludowi całym swym sercem, poświęcić całe swoje życie realizacji idei komunizmu i być gotowi na każde osobiste poświęcenie.
Członkowie Komunistycznej Partii Chin cały czas pozostają zwykłymi przedstawicielami ludu pracującego. Członkowie Partii Komunistycznej nie powinni szukać osobistych korzyści, czy przywilejów, choć odpowiednie akty prawne zapewniają im adekwatne do zawodu oraz kwalifikacji zadania i posady.

Artykuł 3:
Członkowie Partii muszą wypełniać następujące obowiązki:
1)       Sumiennie studiować Marksizm-Leninizm, myśl Mao Zedonga, teorię Deng Xiaopinga i ważną zasadę „Trzech Reprezentacji”, studiować linię Partii, jej zasady, politykę i decyzje, gromadzić niezbędną wiedzę dotyczącą Partii, zdobywać wiedzę ogólną, naukową i zawodową oraz pilnie pracować, mając na celu rozwinięcie umiejętności mających na celu służenie ludowi.
2)       Wcielać podstawowy program Partii, jej zasady i politykę, przewodzić reformom, otwarciu i modernizacji socjalistycznej, zachęcać ludzi do ciężkiej pracy na rzecz rozwoju ekonomicznego i postępu społecznego, przykładnie odgrywać awangardową rolę w dziedzinie produkcji, pracy, nauki i aktywności społecznej.
3)       Nawiązywać do zasady, zgodnie z którą interes Partii i ludu znajduje się ponad wszystkim, podporządkowywać własny interes interesowi Partii i ludu, być pierwszym, który przyjmuje na swoje barki trud i ostatnim, który odczuwa jego korzyści, bezinteresownie pracować mając na uwadze jedynie interes publiczny, i dążyć do tego, by zawsze dawać z siebie jak najwięcej.
4)       Sumiennie przestrzegać obowiązującej w Partii dyscypliny, w sposób przykładny przestrzegać praw i regulacji państwowych, niezłomnie strzec tajemnic partyjnych i państwowych, wykonywać decyzje Partii, akceptować każdą pracę i wykonywać każde zadanie powierzone przez Partię
5)       Przestrzegać zasad partyjnej solidarności i jedności, być lojalnym i uczciwym względem Partii, zachowywać jedność czynów ze słowami, zdecydowanie przeciwstawiać się wewnątrzpartyjnej aktywności o charakterze frakcyjnym i klikowym, przeciwstawiać się nieuczciwości i intryganctwu.
6)       Uczciwie uprawiać krytykę i samokrytykę, nie ukrywać niedociągnięć i błędów w pracy oraz konsekwentnie zwalczać zarówno korupcję, jak i inne niedopuszczalne praktyki.
7)       Utrzymywać ścisły kontakt z masami, szerzyć wśród nich poglądy Partii, konsultować się z nimi zawsze, gdy pojawiają się problemy, informować Partię o ich poglądach i potrzebach, a także bronić ich prawomocnych interesów.
8)       Propagować nową, socjalistyczną obyczajowość i przekonywać do komunistycznej etyki. Niezłomnie kroczyć naprzód w czasach wielkich trudności czy zagrożeń, nie bojąc się żadnych poświęceń na rzecz obrony interesów kraju i ludu.

Artykuł 4:
Członek partii może korzystać z następujących praw:
1)             Uczestniczyć w odpowiednich zebraniach partyjnych, czytać odpowiednie partyjne dokumenty, uczestniczyć w odpowiednich szkoleniach i kursach prowadzonych przez Partię
2)             Brać udział w dyskusjach na tematy związane z polityką Partii zarówno na spotkaniach, jak i na łamach partyjnych gazet i czasopism.
3)             Przedkładać sugestie i propozycje związane z działalnością Partii.
4)             Dokonywać uzasadnionej krytyki każdego członka Partii i każdej partyjnej organizacji, przedstawiać informacje i zarzuty dotyczące partyjnych organizacji i członków Partii dotyczących naruszeń dyscypliny i prawa Partii w odpowiedzialny sposób, domagać się wyciągniecia konsekwencji dyscyplinarnych wobec takiego członka, żądać dymisji, bądź wymiany niekompetentnych kadr.
5)             Uczestniczyć w wyborach i głosowaniach, a także w nich startować
6)             Uczestniczyć, zgodnie z zasadą prawa do samoobrony, w dyskusjach wewnątrzpartyjnych rozstrzygających problemy naruszenia przez niego dyscypliny, ale także na spotkaniach mających na celu docenienie jego pracy i zachowania. Inni członkowie Partii mogą uczestniczyć w charakterze świadków, bądź przemawiać w imieniu członka.
7)             W razie niezgody na decyzje lub politykę Partii prezentować swoje poglądy organizacjom partyjnym wyższych szczebli aż do Komitetu Centralnego i oczekiwać na stosowną odpowiedź.
Żadna z organizacji partyjnych, nie wyłączając Komitetu Centralnego, nie może odmówić jakiemukolwiek członkowi Partii powyższych praw.

Artykuł 5:
Nowy członek Partii przyjmowany jest przez odpowiednią komórke partyjną przy zachowaniu zasady indywidualnego przystępowania do Partii.
Kandydat na członka Partii musi wypełnić deklaracje członkowską i zdobyć rekomendację dwóch członków Partii. Deklaracja musi zostac zaakceptowana spotkaniu członków danej komórki partyjnej i zaaprobowana przez następną w hierarchii ważności orgnizację partyjną, po czym kandydat musi zostać poddany obserwacji w okresie próbnym przed przyznaniem mu pełnego członkowstwa.
Członkowie partii rekomendujący kandydata muszą podjąć szczere wysiłki mające na celu zaznajomienie się z z ideologią, charakterem, dorobkiem i dotychczasową działalnością kandydata i objaśnić kandydatowi program oraz statut Partii, prawa oraz obowiązki członka, a także sporządzić na ten temant raport i przedstawic go organizacji partyjnej.
Kierownictwo komórki partyjnej musi zebrać i zbadać opinie na temat kandydata na członka Partii, przedstawić i poddac pod dyskusję deklaracje czonkowską na generalnym zebraniu członków.
Przed zaaprobowaniem przyjęcia kandydatów do Partii, nastepna w hierarchii ważności organizacja partyjna musi zorganizować spotkanie z nimi mające na celu udzielenie im pomocy w lepszym i głębszym zrozumieniu Partii.
W szczególnych okolicznościach Komitet Centralny Partii, albo organizacja partyjna prowincji, regionu autonomicznego lub okregu miejskiego podległemu Rządowi może podjąć decyzję o bezpośrednim przyjęciu danej osoby do Partii.
Artykuł 6: Nowy członek Partii musi złożyć przysięgę członkowską przed sztandarem Partii. Przysiega brzmi „Chcę wstąpić do Komunistycznej Partii Chin, przestrzegać programu Partii i postępować zgodnie z jej statutem, wypełniać obowiązki członkowskie, wcielać w życie decyzje Partii, ściśle przestrzegać partyjnej dyscypliny, strzec tajemnic partyjnych, być lojlany względem Partii, ciężko pracować, walczyć za sprawę komunizmu przez całe życie, być zawsze gotowym poświęcić wszystko dla Partii i nigdy nie zdradzić Partii.”
Artykuł 7: Okres próbny członka trwa jeden rok. Organizacja partyjna powinna podjąć poważne wysiłki mające na celu obserwowanie i edukowanie członka w okresie próbnym.
Członkowie w okresie próbnym mają te same obowiązki, co pełni członkowie. Cieszą się wszystkimi prawami członków, poza możliwością uczestniczenia i startowania w wyborach.
Po upływie okresu próbnego członka komórka Partii powinna przedyskutować, czy jest on gotowy na status pełnego członka. Członek, który przez cały okres próbny sumiennie wypełniał powierzane mu zadania powinien otrzymać pełne członkowstwo. Jeśli istnieje potrzeba dalszej edukacji i obserwacji członka, okres próbny może zostac przedłużony, ale nie o dłużej, niż rok. Jeśli członek nie podoła powierzanym mu zadaniom, albo zostanie uznany za niegotowego na status pełnego członka po zakończeniu okresu próbnego, jego członkowstwo zostaje anulowane. Każda decyzja o nadaniu pełnego członkowstwa, przedłużeniu okresu próbnego, bądź anulowaniu członkowstwa musi zostać podjęta na generalnym spotkaniu członków i zaaprobowana przez organizację partyjną znajdująca się wyżej w hierarchii.
Okres próbny rozpoczyna się w dniu nadania członkowstwa przez komórkę Partii. Pełne członkowstwo rozpoczyna się w dniu podjęcia odpowiedniej decyzji przez Partię po upływie okresu próbnego.

Artykuł 8:
Każdy członek Partii, niezależnie od pełnionych funkcji, musi należeć do komórki, albo innej specyficznej jednostki organizacyjnej Partii i uczestniczyć regularnej działalności organizacji partyjnej i uznawać zwierzchnictwo mas wewnątrz i poza Partią. Kadry sprawujące kierownictwo w Partii muszą uczestniczyć w demokratycznych spotkaniach organizowanych przez komitety partyjne. Nie powinno być żadnych uprzywilejowanych członków Partii, którzy uchylają się od uczestnictwa w codziennej działalności Partii i nie akceptują zwierzchnictwa mas wewnątrz i poza Partią.

     Artykuł 9:
Członkowie mają prawo wycofać się z Partii. Kiedy członek Partii zgłosi taką chęć, odpowiednia komórka Partii powinna, po przedyskutowaniu tej kwestii na forum generalnego spotkania, skreślić jego nazwisko z listy członków, ogłosić ten fakt publicznie i przekazać informację na ten temat organizacji partyjnej znajdującej się wyżej w hierarchii.
Komórka partyjna powinna podjąć próbe wyedukowania członka, któremu brakuje rewolucyjnej woli, który nie wypełnia obowiązków członka Partii, nie jest przygotowany do członkowstwa i zobowiązać go do poprawy swoich błędów. Jeśli okaże się niepoprawny mimo edukacji, należy zasugerować mu opuszczenie szeregów Partii. Każda taka decyzja powinna zostać podjęta po uprzednim przedyskutowaniu jej na forum generalnego spotkania członków i przekazana do zatwierdzenia przez organizacje partyjną znajdującą się wyżej w hierarchii. Jeśli członek, któremu zasugerowano wycofanie się, odmawia, sprawa powinna zostać zgłoszona na generalne spotkanie członków odpowiedniej komórki i przedłożona pod dyskusję w celu podjęcia ewentualnej decyzji o skreśleniu go z listy członków. Decyzja ta powinna zostać zaaprobowana przez organizacje partyjną znajdującą się wyżej w hierarchii.

Rozdział II: System Organizacyjny Partii

            Artykuł 10:
Partia stanowi integralną strukturę zorganizowana zgodnie ze swoim statutem i programem według zasad centralizmu demokratycznego. Podstawowe zasady praktykowanego w partii centralizmu demokratycznego to:
1)     Indywidualni członkowie Partii należą do organizacji partyjnej, mniejszość podporządkowuje się większości, niższe w hierarchii organizacje podporządkowują się wyższym, wszystkie organy statutowe i członkowie Partii podlegają decyzjom Narodowego Kongresu i Komitetu Centralnego Partii
2)     Ciała kierownicze Partii wszystkich szczebli są wybierane, oprócz organami wyłanianymi w inny sposób i kierowniczych grup członków Partii w organizacjach niepartyjnych.
3)     Najwyższym organem kierowniczym Partii jest jej Kongres Narodowy i wybierany na Kongresie Komitet Centralny. Ciała kierownicze lokalnych organizacji partyjnych są odpowiedzialne przed kongresami Partii odpowiednich szczebli.
4)     Wyższe w hierarchii organizacje partyjne powinny zwracać stałą uwagę na działania niższych organizacji i rozwiązywać zgłaszane przez nie problemy. Niższe organizacje partyjne powinny zgłaszać sprawozdanie z pracy bieżącej i oczekiwać instrukcji od organizacji wyższych w hierarchii. Jednocześnie powinny wypełniać w sposób niezależny i odpowiedzialny kwestie pozostające w ich jurysdykcji. Wyższe i niższe organizacje partyjne powinny wymieniać informacje, wspierać się wzajemnie i nadzorować. Organizacje partyjne wszystkich szczebli powinny umożliwić członkom pełen dostep do informacji na temat spraw wewnątrzpartyjnych i stworzyć im tak wiele okazji do aktywnej działalności, jak to tylko możliwe.
5)     Komitety partyjne wszystkich szczebli funkcjonują na zasadzie połączenia kolektywnego kierownictwa i indywidualnej odpowiedzialności opartej na podziale pracy. Wszystkie istotne kwestie powinny być rozstrzygane przez komitety partyjne po pdyskusji, z uwzględnieniem zasad kolektywnego kierownictwa, centralizmu demokratycznego, indywidualnych konsultacji i podejmowania decyzji na spotkaniach. Członkowie komitetów partyjnych powinni sumiennie wykonywać powierzone im obowiązki z uwzględnieniem kolektywnych decyzji i zasady podziału pracy.
6)     Partia nie dopuszcza do praktykowania kultu jednostki w jakiejkolwiek formie. Działania kierownictwa Partii muszą być nadzorowane przez samą Partię i lud. Kierownictwo powinno dbać o prestiż, reprezentuje bowiem Partię i lud.
Artykuł 11:
Wybory delegatów na kongresy Partii i członków partyjnych komitetów wszystkich szczebli muszą odzwierciedlać wolę głosujących. Obowiązuje zasada tajności. Lista z nazwiskami kandydatów powinna zostać przedstawiona organizacji partyjnej i głosującym do dyskusji. Procedura wyborcza w wypadku, gdy liczba kandydatów przewyższa liczbę miejsc może mieć charakter bezpośredni, właściwe wybory mogą być poprzedzone przez wstępne wybory mające za zadanie wyłonienie listy kandydatów do wyborów właściwych. Głosujący mają prawo do informacji na temat kandydatów, żądania zmiany, bądź ustąpienia jakiegoś kandydata na rzecz innego. Żadna organizacja ani jednostka nie ma prawa zmuszać nikogo do głosowania lub nie głosowania na jakiegoś kandydata. Jeśli jakiekolwiek naruszenie Statutu Partii miałoby miejsce przed wyborami kandydatów na kongres, komitet Partii wyższego szczebla powinien, po odpowiedniej procedurze dochodzeniowo-weryfikacyjnej, uznać wybory za nieważne i przedsięwziąć odpowiednie kroki. Ta decyzja powinna zostać zgłoszona organizacji partyjnej kolejnego w hierarchii szczebla w celu zaaprobowania przed wprowadzeniem jej w życie.

Artykuł 12:
Gdyby zaistniała taka konieczność, Komitet Centralny Partii i lokalne komitety partyjne wszystkich szczebli mogą zwoływać konferencje delegatów mające na celu przedyskutowanie i rozstrzygnięcie istotnych kwestii wymagających natychmiastowego rozwiązania. Liczba delegatów na takie konferencje i procedura ich wybierania będzie zależała od zwołujących te konferencje ciał przedstawicielskich.

Artykuł 13:
Formowanie nowych organizacji partyjnych lub rozwiązanie już istniejących powinno być poprzedzone decyzją wyższych w hierarchii organizacji partyjnych.
Komitet Centralny Partii i lokalne komitety partyjne wszystkich szczebli mogą wysyłać swoich przedstwicielipowoływać swoje organy przedstawicielskie.
Kiedy kongres lokalnej organizacji partyjnej jakiegokolwiek szczebla nie obraduje, następna w hierarchii organizacja partyjna może, w razie konieczności, mianować na stanowiska kierownicze członków tej organizacji.

Artykuł 14:
Podczas podejmowania decyzji w istotnych sprawach dotyczących niższych w hierarchii organizacji, ciała kierownicze wszystkich szczebli powinny, w normalnych warunkach, zapoznawać się z opiniami niższych organizacji. Powinny zostać przedsięwzięte kroki mające na celu zapewnienie niższym organizacjom możliwości pełnienia ich funkcji. Wyłączając sytuacje nadzwyczajne, ciała kierownicze nie powinny ingerować w kwestie, które należą do kompetencji niższych w hierarchii organizacji.

Artykuł 15:
Jedynie Komitet Centralny Partii ma prawo do podejmowania decyzji w kluczowych kwestiach o charakterze ogólnonarodowym. Organizacje wszystkich szczebli mają prawo przedstawiac Komitetowi Centralnemu swoje poglądy na te kwestie, ale nie mogą upubliczniać ich bez autoryzacji.
            Gazety, magazyny i inne środki masowego przekazu będace organami organizacji partyjnych musza odzwierciedlać program, zasady, decyzje i politykę Partii.

Artykuł 16:
Podczas dyskutowania jakichkolwiek kwestii i podejmowania jakichkolwiek decyzji, organizacje partyjne muszą przestrzegać zasady, zgodnie z którą mniejszość winna zawsze podporządkowywać się większości. Decyzje nad kluczowymi kwestiami zawsze muszą być podejmowane drogą głosowania. Należy wziąć pod uwagę zdanie mniejszości. W razie poważnych kontrowersji w istotnych sprawach, w sytuacjach, gdy liczba zwolenników dwóch przeciwnych poglądów jest prawie równa, poza przypadkami, gdy decyzje wymagają postępowania zgodnego z wolą większości, decyzja powinna być wstrzymana, a sprawa powinna zostać poddana dalszym badaniom i stać się przedmiotem kolejnej dyskusji, po czym powinna zostać po raz kolejny przegłosowana. W szczególnych okolicznościach możliwe jest przekazanie kontrowersyjnej kwestii do rozpatrzenia organizacji partyjnej wyższej w hierarchii.
Gdy członek Partii, występując w imieniu swojej organizacji partyjnej, próbuje przedstawić swój punkt widzenia, który w istocie odbiega od decyzji podjętych przez organizację, sprawa musi zostać poddana dyskusji i powinny zostać podjęte odpowiednie decyzje. Żaden członek Partii, niezależnie od zajmowanej pozycji, nie ma prawa do podejmowania nie konsultowanych z organizacją decyzji. W nagłych przypadkach wymagających podjęcia decyzji przez jednostkę, konieczne jest przedstawienie tej kwestii organizacji partyjnej najszybciej jak to tylko możliwe. Żaden przywódca nie jest uprawniony do podejmowania decyzji w sposób arbitralny ani do stawiania się ponad organizacją.

Artykuł 17:
Centralne, lokalne i podstawowe organizacje partyjne muszą zwrócić istotną uwagę na proces budowania Partii. Powinny regularnie omawiać i analizować pracę Partii w dziedzinie publikacji, edukacji, organizacji, inspekcji dyscyplinarnej, pracy wśród mas i w ramach jednolitych frontów. Muszą także nieustannie śledzić ideologiczne przemiany wewnątrz i poza Partią.

CDN...

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL