Jest to stalinowska broszurka nt. trockizmu. Nie mniej warto ją przeczytać by zapoznać się z argumentacją przeciwników trockistów. Wiele też można dowiedzieć się o historii trockizmu w latach 60 tych. Niektóre argumenty są słuszne (np. zwrócenie uwagi na sekciarskie konflikty i ciągłe rozłamy wśród trockistów).

B. Ponomariow
Trockizm -narzędziem antykomunizmu
 

Rozdział 1

Rozdział 2

Rozdział 3

Rozdział 4

Rozdział 5

Wstęp

Współczesny etap rozwoju świata odznacza się zaostrzeniem walki ideologicznej na arenie mię­dzynarodowej. Właśnie w ostatnim okresie, mó­wił towarzysz L. Breżniew w referacie na XXIV Zjeździe KPZR, „ujawniły się z największą ostro­ścią podejmowane z różnych stron próby atako­wania marksizmu-leninizmu jako ideowo-teoretycznej podstawy działalności ruchu komunistyczne­go". Dużą wagę w walce ideologicznej nasz wróg klasowy przywiązuje do wszelkiego rodzaju kon­cepcji i nurtów oportunistycznych. W latach ostat­nich stara się on znowu aktywniej wykorzysty­wać trockizm jako narzędzie antykomunizmu.
Z ideologii trockizmu i jego założeń politycz­nych czerpią nieraz swoje „argumenty" obrońcy kapitalizmu. Z idejek trockistowskich korzysta skwapliwie propaganda antykomunistyczna, Pro­fesorowie burżuazyjni poświęcają trockizmowi grube tomy rzekomo obiektywnych studiów. Równocześnie hasła trockistowskie często wypi­sują na swoich transparentach studenci Sorbony i niektórych innych uniwersytetów w krajach ka­pitalistycznych.
Gdzie tkwią korzenie    tych na pierwszy rzut

oka sprzecznych zjawisk? Przecież trockizm, któ­ry w różnych etapach rozwoju światowego ruchu komunistycznego i historii naszej partii występo­wał jako nader niebezpieczny, a niekiedy jako główny wróg, został w swoim czasie całkowicie rozgromiony. Było to olbrzymią zasługą W. Leni­na, KPZR, bratnich partii oraz Międzynarodówki Komunistycznej. Cóż więc utrzymuje szczątki trockizmu na powierzchni współczesnej walki ideowo-politycznej? A przede wszystkim-jakie zadania praktyczne wyłaniają się w związku z tym przed komunistami?
Odpowiedź na te pytania jest dziś aktualna nie dlatego, że trockizm może się przekształcić w po­ważny ruch polityczny. Chodzi o co innego, a mianowicie o podstępne zamiary antykomunizmu, by przez rozpowszechnienie ideologii trockistowskiej utrudnić kształtowanie istotnie rewolucyjnej świadomości mas, skierować ich protest w ślepy zaułek pseudo rewolucyjności. W dodatku elemen­ty trockiżmu - zwłaszcza charakterystyczny dlań, jak podkreślał Lenin, brak zasad politycz­nych, „lewicowe frazesowiczostwo", eklektyzm-są częścią składową wielu odmian współczesnej pseudolewioowej ideologii antykomunistycznej.
Walka ze współczesnym trockizmem stanowi zatem ważny warunek pozyskania sobie przez klasę robotniczą tych grup społecznych, które in­stynktownie grawitują ku walce rewolucyjnej, lecz nie mają dokładnego pojęcia o jej drogach oraz formach i dlatego ulegają niekiedy sugestii ultra lewicowych frazesów. Trockizm, podobnie jak inne drobnomieszczańskie kierunki lewackie, wykorzystuje brak doświadczenia i rozeznania politycznego niektórych ludzi, przede wszystkim przedstawicieli młodego pokolenia. Szczególnego znaczenia nabiera szerokie zaznajamianie mło­dzieży z historycznym doświadczeniem walki re­wolucyjnej, zrywanie z trockistów maski rewo­lucjonistów, pod którą część młodzieży nie po­trafi jeszcze dostrzec ich prawdziwego oblicza.
Walka z trockizmem pozwala uzupełniać i dos­konalić metody demaskowania również innych odmian „lewicowego" ekstremizmu. Niezależnie od tego, w jakiej nowej postaci występują ci, któ­rzy pragną zająć pozycje „bardziej lewicowe" niż komuniści, zachowują oni zawsze wiele wspólnych cech w linii postępowania polityczne­go, w chwytach i metodach propagandy. Toteż argumentacja opracowana w toku walki z troc-kistowską odmianą lewactwa może być skutecz­nie wykorzystana również do walki z innymi analogicznymi kierunkami.
Zdemaskowanie trockizmu jest niezbędne rów­nież do udaremniania prób propagandy burżuazyjnej usiłującej wykorzystać argumenty i hasła trockistów do napaści na realnie istniejący socja­lizm, na ZSRR oraz inne kraje socjalistyczne, na strategię i taktykę, na całą działalność ruchu ko­munistycznego celem fałszowania jego dziejów, dyskredytacji idei socjalizmu. Trockizm to swois­ty koń trojański, którego reakcja stara się wpro­wadzić do obozu rewolucyjnych bojowników. Wykryć jego istotę to znaczy dać skuteczną od­prawę dywersji ideologicznej, która odgrywa os­tatnio coraz większą rolę w planach imperializ­mu.
Walka z trockizmem ważna jest również z pun­ktu widzenia marksistowsko-leninowskiego harto­wania samych komunistów, przede wszystkim młodego pokolenia członków partii komunistycz­nych i robotniczych. Przecież w ciągu ostatnich dziesięcioleci do międzynarodowego ruchu komu­nistycznego przystąpiły miliony nowych bojow­ników, którzy nie zawsze wyobrażają sobie kon­kretnie, co to takiego trockizm w teorii i prak­tyce. Tymczasem zaś ruch komunistyczny po­siada niezwykle bogate doświadczenie walki z trockizmem. W oparciu o to doświadczenie marksiści-leninowcy ukazują nowym pokoleniom bojowników rewolucyjnych całą szkodliwość poli­tyczną i całą bezradność ideową koncepcji trockistowskich, wychowują młodych komunistów w duchu rewolucyjnego nieprzejednania wobec lewicowo oportunistycznych wypaczeń marksizmu, które są na rękę imperializmowi, uczą dostrzegać pod ultra rewolucyjnym płaszczykiem reakcyjną istotę idei trockistowskich.